بهانه بهار…
بهار تنها یک بهانه است،
بهانه ای برای فراموش کردن این حقیقت که زمان توهمی بیش نیست.
همانطور که طبیعتش نیز تنها یک بهانه است،
بهانه ای برای فراموش کردن این حقیقت که مکان توهمی بیش نیست.
اپیزود
نوشته های کوتاه یک پیانیست غیر حرفه ای
وبلاگ قبلی من در word
وبلاگ قدیمی من
بهترین سایت ها
دوستان
- قهوه و سیگار
- من و فرانسه
- من و کوله پشتی
- من زنم
- من سایه ندارم
- مینیمال های من
- مترو نشین
- مداد رنگی
- مرثیه ای برای یک رویا
- چهل و هشت
- نسوان
- هلیا پوچ
- هاج و واج
- ورود ممنوعه ها
- وسوسه ها
- یک حرف تازه
- کلاویه بی صدا
- کمی قهوه کمی دود
- کافه آنتراکت
- کافه سیگارت
- پیشخون
- پرواز (آزاده)
- withoutmemory
- آهود
- آوا
- آیات زمینی
- آخرین ایستگاه
- آشغالهای خیابان هاوارد
- اتاق تمام فلزی
- ارتش سایه ها
- اسپیرال
- بلندی های بادگیر
- بی خوابی
- بامداد خمار
- بانوی مرداد 48
- بدون مرز
- برهنگی های من
- تا ابدیت جاری
- جهان از نگاه یک وبلاگ نویس
- حباب شیشه ای
- خیالهای بارانی
- خاکسپاری
- خاتون
- خاتون خاموش
- خزعبلاتی به رنگ انار
- دیوانه بازی
- دکتر جمالی
- داستان های کوتاه
- در انتظار گودو
- دست نوشته ها
- رهایی
- سفر دل
- سونات مهتاب
- سونات سایه
- سوزان یگانه
- سینما آزاد
- سالهای سرد
- سایه
- سبک مرده
- شمعدانی های قرمز
- شازده شرقی
- شب نوشت های من
- شب های سپید
- عکسام
-
مشترک شدن
مشترک شده
Already have a WordPress.com account? Log in now.
دوست دارم سرما بخورم 