بهانه بهار…
بهار تنها یک بهانه است،
بهانه ای برای فراموش کردن این حقیقت که زمان توهمی بیش نیست.
همانطور که طبیعتش نیز تنها یک بهانه است،
بهانه ای برای فراموش کردن این حقیقت که مکان توهمی بیش نیست.
نوشته های کوتاه یک پیانیست غیر حرفه ای
وبلاگ قبلی من در word
وبلاگ قدیمی من
بهترین سایت ها
دوستان
- قهوه و سیگار
- من و فرانسه
- من و کوله پشتی
- من زنم
- من سایه ندارم
- مینیمال های من
- مترو نشین
- مداد رنگی
- مرثیه ای برای یک رویا
- چهل و هشت
- نسوان
- هلیا پوچ
- هاج و واج
- ورود ممنوعه ها
- وسوسه ها
- یک حرف تازه
- کلاویه بی صدا
- کمی قهوه کمی دود
- کافه آنتراکت
- کافه سیگارت
- پیشخون
- پرواز (آزاده)
- withoutmemory
- آهود
- آوا
- آیات زمینی
- آخرین ایستگاه
- آشغالهای خیابان هاوارد
- اتاق تمام فلزی
- ارتش سایه ها
- اسپیرال
- بلندی های بادگیر
- بی خوابی
- بامداد خمار
- بانوی مرداد 48
- بدون مرز
- برهنگی های من
- تا ابدیت جاری
- جهان از نگاه یک وبلاگ نویس
- حباب شیشه ای
- خیالهای بارانی
- خاکسپاری
- خاتون
- خاتون خاموش
- خزعبلاتی به رنگ انار
- دیوانه بازی
- دکتر جمالی
- داستان های کوتاه
- در انتظار گودو
- دست نوشته ها
- رهایی
- سفر دل
- سونات مهتاب
- سونات سایه
- سوزان یگانه
- سینما آزاد
- سالهای سرد
- سایه
- سبک مرده
- شمعدانی های قرمز
- شازده شرقی
- شب نوشت های من
- شب های سپید
- عکسام
- دیدگاه
- بازنشر
-
مشترک شدن
مشترک شده
Already have a WordPress.com account? Log in now.
دوست دارم سرما بخورم
%d
بهانه قشنگي است …
هرچه باشد …
19 مارس 2010 در 3:55 ب.ظ.
شاید هم بهانه ای برای به یاد آوردن ، به یاد آوردن اینکه زمان و مکان توهمی بیش نیستند …
سال نو مبارک
19 مارس 2010 در 7:33 ب.ظ.
سلام سامان پیانیست. سال نو ات مبارک مرد! سبز باشی الهی. «مکان توهمی بیش نیست» خیلی به دل نشست.
19 مارس 2010 در 8:53 ب.ظ.
لابد مام بهانه ایم برای فراموش کردن این حقیقت که جهان توهمی بیش نیست
19 مارس 2010 در 11:31 ب.ظ.
چه باشکوه! نخستین تبسم نوروز.
چه دلنواز! نخستین نگاه فروردین.
تو نیز ، دست برافشان ،
بگو ،
بخند ،
ببین! «فریدون مشیری»
– وبلاگ بی خوابی با یک پست بهاری منتظر شماست-
سال نو مبارک
20 مارس 2010 در 12:31 ق.ظ.
تفكرات الگزيستانسياليستي براي بهار؟
بذار خوش باشم مرد، بذار فكر كنيم همه چيز واقعيه…
20 مارس 2010 در 6:51 ق.ظ.
شرمنده بالا يه كم عربي حرف زدم، «ل» نيست، در نهمين حرف «ل» نيست.
20 مارس 2010 در 6:52 ق.ظ.
خوب بلدی یه بهانه ای جور کنی و بنویسی.منم طبق معمول آپم
راستی اینی که همه میگن منم میگم.همون تبریک و اینا
20 مارس 2010 در 8:43 ق.ظ.
شاید الان آبی فکر کنیم …بهتر باشه
کاش توهمات همان واقعیت باشن!
نوروز مبارک
بیشتر آبی فکر کنی و آبی باشی…
20 مارس 2010 در 11:39 ق.ظ.
بیا بهانه را بهانه کنیم …
بهارت مبـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــارک ….
20 مارس 2010 در 11:47 ق.ظ.
پس کـلـّن همه داریم با توهم زنده گـی می کـــــنـیم!
20 مارس 2010 در 11:52 ق.ظ.
موافقم .
ولی بازم سال نوت مبارک
20 مارس 2010 در 8:41 ب.ظ.
http://booshido.wordpress.com/
21 مارس 2010 در 3:57 ق.ظ.
سلام. عید باستانی نوروز بر شما و خانواده محترمتان مبارک و فرخنده باد.
با برگی دیگر از یادداشتهای سال 83 به روزم:
تو از سکوت مهتاب شعری شده ای برای من
You’ve become a poem from moonlight’s silence for me
21 مارس 2010 در 3:57 ق.ظ.
درسته!
سال خوبی داشته باشی!
21 مارس 2010 در 10:47 ق.ظ.
سلام سامان عزیز!
سال نو مبارک!
21 مارس 2010 در 1:25 ب.ظ.
من مس دونم نو شدنی در کار نیست تا تو من و بقیه بخوایم حتی اگه چله زمستون باشه ولی به هر حال سال نو مبارک.
دوست قدیمی با یه داستان آپم فقط یادت نره خوب نقدم کنی…
و اما نوشته قبلیت … بنظر من هوشمندانه بود و بسیار جالب جوری که شاید یه روز عملیش کردم :دی
22 مارس 2010 در 12:53 ب.ظ.
همه چيز، همه چيز توهمی بـ…
بی‌خيال…
بهار خوش…
22 مارس 2010 در 3:15 ب.ظ.
یا شاید هم تلنگرهایی باشند برای به یاد آوردن اینکه نه زمان توهم است و نه مکان. بلکه این فراموشی ماست که توهم زاست.
بهار طبیعت مبارک
22 مارس 2010 در 10:01 ب.ظ.
توهم ذات بشره.
23 مارس 2010 در 2:28 ب.ظ.
زندگی یه توهم بیشتر نیست. کی میدونه؟
24 مارس 2010 در 9:38 ق.ظ.
داستان قبلیتو واقعا دوست می داشتم!
سال نوت مبارک!
24 مارس 2010 در 12:06 ب.ظ.
و هنوز نزاع زالوها ی زمان با آرزوهایم
24 مارس 2010 در 7:49 ب.ظ.
تو دوست داری و جاش ما سرما می خوریم. اونم آنفولانزا از نو شدبدا افسانه ای. با آمدن فشارمان به 6 و از هوش رفتن و درد تمامیه اعضای بی بدن شده ام دکتر فرمودند که در طول دوران عید استراحت مطلق کنم.
حالا اگه دلت می خوادو جرعت داری بیا سمتم تا یه سرما خردگی خیلی خیلی دوست داشتنی بگیری
سال نو و وبلاگ نو مبارک
24 مارس 2010 در 9:35 ب.ظ.
عیدت بی بهانه مبارک .
25 مارس 2010 در 9:53 ق.ظ.
توهمش رو از ما نگیر…
بهارت مبارک سامان عزیز..
25 مارس 2010 در 5:56 ب.ظ.
این ها فراموش نمی شنود
تو فراموش نمی کنی
ما بلد نیستیم فراموش کنیم….
26 مارس 2010 در 12:28 ب.ظ.
آپم سامان جان…
27 مارس 2010 در 6:54 ق.ظ.
در اصل اگه بخوای فکر کنی کل بشریت کل کائنات یک توهم عظیم است …اما اینها همه بهانه ای ست برای اینکه فراموش کنیم که زمان توهم است مکان توهم است…بهار بهانه ای ست…
سال نو مبارک بی توهم …
27 مارس 2010 در 7:57 ق.ظ.
در جواب کامنتت عزیز تخم کفتر بخور زبونت باز میشه …حالا چه کاریه اصلا نمی خواد تلفظش کنی..:دی
27 مارس 2010 در 7:58 ق.ظ.
سلام
سال نو مبارک … خیلی مشغولم و در تلاش هستم هنوز این فضای زیبا را از دست ندهم.
سال خوبی داشته باشی.
27 مارس 2010 در 10:05 ق.ظ.
سلام عزیزم
سال نو تو هم مبارک
من نبودم و نتوونستم به موقع جواب بدم
الان هم از اینترنت هتل با گوشی برات فرستادم که بدونی خیلی به یادت هستم
ایشالا که سال خوبی داشته باشی
قربانت
29 مارس 2010 در 4:53 ق.ظ.
زندگي يعني آزادي در ميان اسارت.زيست يعني راهي بي آغاز و بي پايان
آپ شد
فرار به سوی پوچی
29 مارس 2010 در 4:15 ب.ظ.
نمی شه از مردم خرده گرفت سامان جان
شاید دلیل جای دیگه یی باشه
این که مردم ما عادت کردن سریالهایی که دیالوگش فارسیه همیشه با فضای محدود احساسی نشون داده میشه هیچ ازادی ظاهری در اونها نیست
حالا که بعد از سی و چند سال سریالی می بینند که تمام ابعاد زندگی یه زن به نمایش در می یاد بدون سانسور و پرده پوشی
این حریصشون کرده
این وسط تنها چیزی که مهم نیست درون مایه ی این سریال هاست
5 آوریل 2010 در 12:39 ب.ظ.